گزارش
«مینا اکبری»، روزنامه‌نگار سابق حوزه سینما و مستندساز فعلی در ویدیویی که ۲۰ دی ۱۳۹۹در صفحه رسمی کمپین «#دوچرخه_سوارم» منتشر شده است، در خصوص تجربه دوچرخه‌سواری در سطح شهر تهران و محدودیت‌هایی که برای دوچرخه‌سواری زنان طی چهار دهه زندگی‌‌اش رخ داده، گفته است.
او در این روایت نگاه سیاستمداران را به حق دوچرخه‌سواری زنان هم‌زمان با روند زندگی خودش توضیح داده است. از شعارهای فائزه هاشمی در انتخابات دوره پنجم مجلس شورای اسلامی برای آزادسازی دوچرخه‌سواری زنان در دهه ۷۰ تا دوره قالیباف به عنوان شهردار تهران در دهه ۹۰ و ادامه ممنوعیت‌های دوچرخه‌سواری زنان.
مینا اکبری در ویدیوی پخش شده، می‌گوید که اولین تجربه‌‌اش در دوچرخه‌سواری به چهار دهه قبل می‌رسد؛ آن‌جا که برای اولین بار پدرش برای تولد او یک دوچرخه خرید؛ اما در آن زمان که خانم اکبری تنها هفت سال داشت، مدارس اجازه استفاده از دوچرخه را به دانش‌آموزان دختر نمی‌دادند.
تجربه بعدی این روزنامه‌نگار از دوچرخه‌سواری به دوران جوانی او می‌رسد؛ اکبری دراین‌باره توضیح داده است: «سال‌ها از آن دوران گذشت تا اینکه خانم فائزه هاشمی رفسنجانی با شعار دوچرخه‌سواری برای زنان در انتخابات شرکت کرد. فکر کنید ما برای اینکه سوار دوچرخه شویم باید به یک نماینده رای می‌دادیم؛ سقف مطالبات ما از یک نماینده این بود که بتوانیم دوچرخه‌سواری کنیم.»
اکبری اما می‌گوید در آن دوره نیز برخورد مناسبی با دوچرخه‌سواران زن نمی‌شد.
این روند ادامه پیدا کرد تا در دوره شهرداری، «محمد باقر قالیباف» یک بار دیگر اجازه دوچرخه سواری به ساکنین شهر تهران با ارائه کارت ملی ممکن شد: «با کارت ملی رفتم دوچرخه بگیرم که گفتند با کارت ملی برادر و پدرتون می‌توانید دوچرخه بگیرید. من این را یک توهین به خودم تلقی کردم و دوباره از سوار شدن به دوچرخه محروم شدم.»
در دوره «پیروز حناچی» به عنوان شهردار تهران اما طرحی با عنوان «بی‌دود» آغاز شد که مجموعه کامل‌ترین از تجربه‌های پیشین بود.
خانم اکبری دراین‌باره می‌گوید: «حدود دو سال و نیم پیش یکی از دوستانم به من گفت که آقای حناچی طرح بی‌دود را راه‌اندازی کرد؛ که من پس از سال‌ها دوباره در شهر تهران دوچرخه‌سواری کردم.»
پدر خانم اکبری برای تولد چهل سالگی این مستندساز برایش دوچرخه‌ای خریده و او چهار است که زندگی جدیدی را با دوچرخه‌سواری در سطح شهر تهران تجربه کرده است: «من تهران را یک‌بار دیگر با دوچرخه کشف کردم و پیشنهاد می‌کنم که شما هم تهران را یک بار با دوچرخه ببینید.»
اکبری این روزها فاصله خانه تا محل کار و کافه و کتاب‌فروشی را رکاب می‌زند.
کمپین «دوچرخه سوارم» که با هشتگی با همین عنوان در شبکه‌های اجتماعی در دسترس است، تجربه‌های افراد مختلف از دوچرخه‌سواری را بازگو می‌کند و از دوچرخه‌سواری به عنوان یک وسیله نقلیه برای تردد در سطح شهر یاد می‌کند. این کمپین برای گسترش سطح فرهنگ دوچرخه‌سواری در سطح شهر تهران راه‌اندازی شده است و بازگوکننده قوانین و مقررات دوچرخه‌سواری و مزایای استفاده از این وسیله است.
این کمپین غیر از تاکید بر حق دوچرخه سواری زنان، به حق دوچرخه‌سواری اقلیت‌های مذهبی و معلولان در سطح شهر و فضاسازی مناسب برای آنها نیز توجه دارد.
در قانون جمهوری اسلامی ممانعتی برای دوچرخه‌سواری زنان وجود ندارد؛ با این حال در برخی استان‌های ایران افراد تندرو و حتی نیروی انتظامی با دوچرخه‌سواران زن برخورد می‌کنند. ضمن اینکه برخی از علمای مذهبی نیز با دوچرخه‌سواری زنان مخالف هستند.
در آخرین مورد روز ۲۸ مهر ۱۳۹۹، ویدیویی از دوچرخه‌سواری اعتراضی یک دختر بدون حجاب روی سر در میدان اصلی شهر «نجف‌آباد» در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد که موجب بازداشت او شده بود.