او که در طول دوران بازداشت موقت تحت فشارهای زیادی قرار گرفت، در اعتراض به غیر قانونی بودن روند رسیدگی به پرونده‌اش که در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «ابوالقاسم صلواتی» انجام می‌شد، در روز بیست و یکم آبان ماه سال ۱۳۹۱ در دادگاه شرکت نکرد. همین مساله بهانه‌ای شد تا قاضی صلواتی دستور متوقف کردن روند درمان شکستگی دستش را صادر کند. او در سال 1394 پس از ۴ سال حبس آزاد شد. انتصاری دی ماه سال ۱۳۹۶ در پی حوادث خیابان گلستان هفتم  و سرکوب دراویش مجددا بازداشت شد.
«رضا انتصاری»، عکاس و دانشجوی سابق رشته عکاسی «دانشکده خبر» در روز سیزدهم شهریور ماه سال ۱۳۹۰ در حالی که مشغول عکاسی از نشست دراویش گنابادی بود، توسط نیروهای امنیتی در تهران بازداشت و به سلول انفرادی بند ۲۰۹ زندان «اوین» منتقل شد.
او که در طول دوران بازداشت موقت تحت فشارهای زیادی قرار گرفت، در اعتراض به غیر قانونی بودن روند رسیدگی به پرونده‌اش که در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «ابوالقاسم صلواتی» انجام می‌شد، در روز بیست و یکم آبان ماه سال ۱۳۹۱ در دادگاه شرکت نکرد. همین مساله بهانه‌ای شد تا قاضی صلواتی دستور متوقف کردن روند درمان شکستگی دستش را صادر کند.
این مراسم برای اطلاع رسانی از وضعیت دراویش منطقه «کوار» در استان فارس برگزار شد که به دنبال تحریک برخی از مقامات مذهبی، تحت فشارهای مختلف قرار گرفته بودند.
رضا که پیش از اعتراضات به نتیجه انتخابات پرحاشیه ریاست جمهوری سال 1388 و برخوردهای تند امنیتی حکومت با مردم، با شبکه‌های خبری صداوسیما همکاری می‌کرد، از همان سال به دلایل واهی از ادامه کارش ممانعت شد. او هنگام دستگیری، به دلیل هجوم ماموران، از ناحیه دست و دنده‌هایش صدمه دید. شدت جراحت دست رضا به حدی بود که مجبور شدند او را حین بازجویی به بیمارستان منتقل و دستش را جراحی کنند. ولی با وجود دستور دکتر فیزیوتراپ برای ادامه درمان، او را برای ادامه روند بازجویی به زندان ۲۰۹ برگرداندند. همین امر باعث شد انگشت کوچک دست او کج جوش بخورد و قادر به خم شدن از ناحیه مفصل نباشد. دست رضا نیاز به جراحی مجدد داشت اما بعد از یک سال که او را به بیمارستان منتقل کردند، پزشک معالجش گفت شانس درمانش را به علت تاخیر از دست داده است.
رضا انتصاری بهمن ماه سال ۱۳۹۶ در پی ناٰآرامی‌های خیابان «گلستان هفتم» در خیابان «پاسداران» تهران و در پی برخورد نیروی انتظامی با دراویش گنابادی، بار دیگر بازداشت شد. 
او که در طول دوران بازداشت موقت تحت فشارهای زیادی قرار گرفت، در اعتراض به غیر قانونی بودن روند رسیدگی به پرونده‌اش که در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «ابوالقاسم صلواتی» انجام می‌شد، در روز بیست و یکم آبان ماه سال ۱۳۹۱ در دادگاه شرکت نکرد. همین مساله بهانه‌ای شد تا قاضی صلواتی دستور متوقف کردن روند درمان شکستگی دستش را صادر کند.
 در ‌‌نهایت پس از حدود دو سال حبس موقت، قاضی صلواتی در جلسه دادگاهی که بدون حضور او برگزار شد، این عکاس خبری را به هشت سال و نیم حبس تعزیری محکوم کرد. او در زندان اوین یکی از پنج درویش گنابادی بود که در اعتراض به عدم درمان «حمید رضا مرادی»، «مصطفی دانشجو» و «افشین کرم‌پور»، دست به اعتصاب غذا زد و به همین دلیل هم در روز یازدهم اسفندماه سال ۱۳۹۲ از زندان اوین به زندان «رجایی شهر» تبعید شد. گرچه بعد از مدتی او را دوباره به زندان اوین بازگرداندند اما از انتقالش به بند ۳۵۰ که محل نگه‏داری زندانیان مطبوعاتی و عقیدتی است، خودداری کرده و او را به بند هشت که محل نگه داری زندانیان عادی است، منتقل کردند.
رضا انتصاری در طول چند ماه به خاطر اعمال فشارهای غیرقانونی مسوولان زندان اوین در مورد پوشیدن لباس زندان در هنگام ملاقات، به دلیل آن چه که «رعایت کرامت و نگه داشتن حرمت زندانی» نامیده، از ملاقات با خانواده‌اش پرهیز کرده است. بر اساس آیین نامه سازمان زندان ها‌، استفاده از لباس زندان برای محکومان سیاسی در هنگام ملاقات و یا اعزام به مراکز درمانی و قضایی ممنوع است. با وجود این قانون، اجبار برای پوشیدن لباس زندان و حتی استفاده از دست‌بند و در مواردی پابند برای زندانیان مطبوعاتی و عقیدتی در هنگام تشکیل دادگاه و ملاقات، به زور و اجبار مسوولان زندان اعمال می‌شود.
منابع خبری داخل زندان در تاریخ هشتم شهریور 1393 خبر از حمله قلبی رضا انتصاری و انتقال او به بیمارستان دادند. خانواده او تمام بیمارستای‌ها را جست وجو کرده‌ اما نه از سوی مقامات دادستانی و نه از سوی بیمارستان‌های تحت نظر سازمان زندان‌ها پاسخی دریافت نکردند.
رضا انتصاری سرانجام در تاریخ 23 مرداد 1394 و پس از گذشت چهار سال حبس از زندان اوین آزاد شد. او اندکی پس از آزادی ویدیویی منتشر کرد که در آن طی پیامی کوتاه، آرزو می کند روزی برسد که قانون در کشور حاکم شده و مجریان آن که افرادی صالح و منتخب مردم هستند، قانون در دست‏شان نه ابزار اعمال قدرت، بلکه نتیجهٔ قدرت و انتخاب مردم باشد.
او در گفت وگو با «ایران وایر» در خصوص علت کاهش حکم هشت ساله اش به چهار سال گفت:« اصلا نمی‌دانم برای این‌که ما درخواستی نداده بودیم. یک دفعه خودشان تصمیم گرفتند که نصف احکام ما را به حالت تعلیقی دربیاورند. خودشان پرونده‌ها را بردند و این کار انجام شد.»