«سیدمجتبی حسینی» که طی سال‌های اخیر با نام کاربری «موژی» در توییتر فعالیت می‌کرد و به طنزنویسی مشغول بود، در تاریخ ۱۸تیر۱۳۹۹ توسط ماموران «وزارت اطلاعات» نظام جمهوری اسلامی ایران در منزلش بازداشت شد و سپس به زندان اوین انتقال یافت.

او پس از گذشت دو هفته حبس که یک هفته‌اش را در سلول انفرادی گذراند و با پایان بازجویی‌ها با قید وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

سرانجام در تاریخ ۱۹آبان۱۳۹۹ طبق حکم صادرشده از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب اسلامی تهران که رونوشتی از آن نیز برای «خبرنگاری جرم نیست»، ارسال شده؛ حسینی به اتهام «توهین به مقدسات دین مبین اسلام» به تحمل ۳ سال حبس و به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی» به تحمل ۸ ماه زندان محکوم شد. همچنین «منع اقامت در شهر تهران» به مدت ۲ سال و «ارائه خدمات عمومی رایگان» به بنیاد شهید و امور ایثارگران به مدت ۶ ماه، از دیگر مجازات در نظر گرفته شده برای این کاربر توییتری است.

سید مجتبی حسینی می‌گوید: « تمام حرف قاضی و بازجوها این بود که چرا من به زبان طنز از عملکرد مسئولین نظام ایران انتقاد می‌کنم، یا چرا با مقدسات آن‌ها شوخی می‌کنم. درحالی که من واقعا به هیچ فرد و مقدساتی توهین نکردم و شوخی و طنز هم که موجب خنداندن مردم می‌شود. مثل آب خوردن برایم پرونده‌سازی کردند و مجبورم کردند تا آواره شوم.»

او درباره شرایط بازداشت و بازجویی‌ها به «خبرنگاری جرم نیست» می‌گوید که پس از گذشت ۲ روز از حضورش در سلول انفرادی، به مرز جنون رسیده بود و خودش را به در و دیوار سلول می‌کوبید. او در اتاقی ۲ متری بدون نور و کتاب و دستشویی بوده و بازجویی‌ها هم از او همراه با فحش‌های رکیک و فریادهای بازجویش بوده است.

در حکم صادر شده علیه مجتبی حسینی نوشته است: «در شرایط کنونی که دشمنان کشورمان به صورت علنی و تمام‌قد خصومت خود را نسبت به دین مبین اسلام و ملت بزرگ ایران آشکار داشته و برای مبارزه با این نظام مردمی و ارزشی بودجه تصویب و پرداخت می‌کنند و از هرچه به دستشان می‌آید، برای تخریب ایران اسلامی استفاده می‌کنند؛ در این حال متهم بدون درنظر گرفتن قانون، دین و آزادگی، با عملکرد مجرمانه میان سیاه‌لشکر دشمن قرار می‌گیرد و با استفاده از نام کاربری "موژی" محتوای موهن نسبت به دین و حاکمیت دینی را منتشر کرده است.»

این طنزنویس در توضیح چنین اتهاماتی می‌گوید: «چیزهایی که من نوشتم واقعا توهین نبود، بلکه شوخی و طنز بود. این‌ها را به قاضی هم گفتم و حتی بازجویم در پرونده نوشت که من اهداف مادی برای نوشتن توییت‌ها نداشتم و به جایی وصل نیستم و نمی‌دانستم که نوشتن چنین توییت‌هایی خلاف قانون است. با این حال، قاضی به دروغ نوشت که من نسبت به توهین و هتاکی عامدانه به اعتقادات مردم اقرار کرده‌ام!»

به گفته مجتبی حسینی، مهم‌ترین توییت‌هایی که موجب عصبانیت قاضی و بازجویش شده بود، درباره سپاه پاسداران، حوادث آبان ۱۳۹۸، شلیک پدافند سپاه به هواپیمای مسافربری، و همچنین درباره پیامبرانی همچون سلیمان و نوح و ایوب بوده است.

او گفت: «مثلا به من گفتند چرا به بازیکن "ولایت‌مدار" تیم پرسپولیس توهین کردی. درحالی‌که من نوشته بودم که "کاش مهدی ترابی از وریا غفوری یاد بگیره این‌قدر پاچه‌خواری نکنه." یا درباره ماجرای شلیک به هواپیمای اوکراینی هم نوشته بودم "چرا موشک دوم رو زدید؟"یا اینکه "برای موشک‌های سپاه باید رمز پویا بذارن." و همین‌ها موجب عصبانیت بازجوها شده بود. آیا طرح پرسش یا انتقاد از کشتار ۱۷۶ شهروند بی‌گناه جرم است؟ مگر خود سپاه قبول نکرده که هواپیمای مسافربری را ساقط کرده است؟»

مجتبی حسینی همچنین درباره کشتار مردم معترض در آبان ۱۳۹۸ هم طنزهایی نوشته بود که همان‌ها برایش دردسرساز شد و بازجویش او را تحت فشار گذاشت تا قبول کند که از خارج کشور خط گرفته تا آن توییت‌ها را بنویسد.

توییت‌هایی نظیر: «سپاه آمادگی خودش رو برای مقابله با کرونا و کمک به وزارت بهداشت اعلام کرده. زین پس باید در کنار ماسک دنبال لباس ضدگلوله هم باشیم.» یا «اتوبان ستاری همین الان قفل شده. کاش این حس خوب اعتراضات مردمی ادامه داشته باشه.»

سید مجتبی حسینی و وکیلش به رای دادگاه بدوی اعتراض کردند؛ اما این رای عینا از سوی شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر به ریاست قاضی «زرگر» تایید شد.

سرانجام در تاریخ ۲۹اسفند۱۳۹۹ نامه اجرای احکام از سوی دادسرای زندان اوین برای مجتبی حسینی ارسال شد و به او ۵ روز مهلت دادند تا خودش را به بخش اجرای احکام این زندان معرفی کند. او در این فاصله زمانی از طریق مرز زمینی اول به ارمنستان و پس از آن به ترکیه پناه برد.

طی سال‌های اخیر، بسیاری از کاربرانی که به صورت ناشناس در اینستاگرام و توییتر علیه مواضع نظام جمهوری اسلامی ایران فعالیت می‌کنند، بازداشت شده‌اند. بازداشت‌هایی که به نظر می‌رسد بیش از آنکه به هک شدن حساب کاربری آن‌ها توسط ماموران امنیتی یا شناسایی با ترفندهای امنیتی در اینترنت مربوط باشد، به لو رفتن نام و نشانی آن‌ها در دنیای واقعی مربوط می‌شود.

مجتبی حسینی درباره نحوه لو رفتن نام و آدرس منزلش گفت: «ماموران وزارت اطلاعات از توییت‌ها و کامنت‌های من در توییتر متوجه شدند که با یکی از کاربران پرمخاطب توییتری که با نام واقعی خودش فعالیت می‌کند، دوست هستم. پس سراغ او رفتند و بازداشتش کردند و در نهایت او مجبور شد تا نام و آدرس من را به آن‌ها بدهد. این اشتباه من بود که به اطرافیان و دوستان صمیمی خودم گفته بودم که اکانت موژی متعلق به من است، و همین مسئله موجب لو رفتنم شد.»

این طنزنویس توییتری تاکید کرد چندین کاربر توییتری دیگر نیز هم‌زمان با او بازداشت شده‌اند و حالا یا در زندان هستند و یا پرونده‌شان در مرحله تجدیدنظر قرار دارد.

پس از بازداشت مجتبی حسینی، رمز کاربری توییتر او از سوی بازجویانش تغییر کرد و از دسترس او خارج شد.

به گفته حسینی، نهایتا پس از ایمیل‌های متعددی که طی چند ماه به توییتر ارسال کرده، موفق شده است تا ثابت کند حساب کاربری‌اش دزدیده شده و توییتر آن را به او بازگردانده است. اگرچه حساب کاربری‌ او همچنان در توییتر به میل خودش غیرفعال است.

سید مجتبی حسینی یا همان کاربر «موژی» که حالا در ترکیه حضور دارد، می‌گوید: «واقعا ۹ماه وحشتناک را سپری کردم. چه روزهای زندان و چه روزهای بعد بسیار سخت گذشت و هر لحظه استرس این را داشتم که دوباره به خانه‌مان بریزند و بازداشتم کنند.»