«خسرو صادقی بروجنی»، روزنامه‌نگار و پژوهش‌گر که با حکم پنج سال حبس، در زندان «اوین» به سر می‌برد، مدت‌ها است به دلیل بیماری دیسک کمر، نیاز به رسیدگی پزشکی دارد اما مسوولان قضایی از انتقال او به بیمارستان و درمان وی ممانعت کرده‌اند.

هرانا خبر داده است خانواده صادقی بروجنی وقتی برای ملاقات کابینی به زندان اوین رفته‌اند، او به دلیل درد شدید در ناحیه کمر، قادر به آمدن از بند خود تا سالن ملاقات زندانیان نبوده و این ملاقات انجام نشده است.

یک منبع نزدیک به خسرو صادقی بروجنی به هرانا گفته با وجودی که او دچار بیماری شدید دیسک کمر است و از زمان انتقال به اوین تاکنون بارها از مسوولان زندان تقاضا کرده است تا وی را برای درمان به بیمارستان بفرستند یا به او مرخصی درمانی بدهند، با این حال با هیچ‌کدام از این تقاضاها موافقت نشده است.

خسرو صادقی بروجنی ۱۹ شهریور ماه امسال برای تحمل پنج سال محکومیتش، به زندان اوین منتقل شد.

او در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۸، پس از احضار به دادسرای اوین برای پاره‌ای از توضیحات، بازداشت و در نهایت در تاریخ ۲۳ اردیبهشت با تودیع قرار وثیقه ۳۰۰ میلیون تومانی آزاد شد.

شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی «محمد مقیسه» صادقی بروجنی را به اتهام‌های «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «توهین به بنیان‌گذار جمهوری اسلامی» از طریق نوشته‌هایش، در مجموع به هشت سال زندان محکوم کرد که این حکم عینا در دادگاه تجدیدنظر تایید شد. براساس ماده ۱۳۴ «قانون مجازات اسلامی»، او باید بیشترین حکم خود که پنج سال زندان است را در زندان بگذارند.

«پیام ابوطالبی زنوری»، وکیل این روزنامه‌نگار در اعتراض به حکم موکل خود به پایگاه خبری «انصاف نیوز» گفته بود نوشتن مطلب یک روزنامه‌نگار یا عضویت او در یک کانال تلگرامی نمی‌تواند مصداق اتهامات اجتماع و تبانی و یا تبلیغ علیه نظام باشد.

این وکیل گفته بود: «اظهارنظر از سوی فردی که متخصص محسوب می‌شود، نمی‌تواند فعالیت تبلیغی یا اجتماع و تبانی باشد. نوشتن مطلب توسط یک روزنامه‌نگار یا این ‌که عضو یک کانال تلگرامی باشد، اجتماع و تبانی نیست.»

دادگاه او در تاریخ ششم مرداد ۱۳۹۶ در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب برگزار شد و اواخر خرداد در توییتر خود اعلام کرد حکم دادگاه تجدیدنظر مبنی بر پنج سال حبس قطعی شده است. 

خسرو صادقی بروجنی دارای کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی و عضو «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران» است. او در سال‌های اخیر پژوهش‌هایی در حوزه‌‌های کارگری و اقتصاد سیاسی ایران داشته و مقالاتی نیز در این زمینه از او در مطبوعات منتشر شده است.

کتاب «نئولیبرالیسم در بوته نقد»، مجموعه‌ای از مقالات او است که در سال ۱۳۹۰ منتشر شد.