علی رضا رجایی، متولد بیست و هشتم مهرماه سال 1341 است. او نخستین بار اسفندماه سال 1379 به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و همراه با تعداد دیگری از فعالان ملی – مذهبی، در منزلش توسط نیروهای امنیتی بازداشت شد. بیش از شش ماه را در بازداشت موقت در زندان ماند که از این مدت 91 روز را در انفرادی بود و در نهایت به قید وثیقه آزاد شد.

پرونده علیرضا رجایی، زمستان سال 1381 در شعبه بیست و ششم دادگاه انقلاب به ریاست قاضی حداد بررسی و به تحمل چهار سال زندان و ده سال محرومیت از فعالیت اجتماعی محکوم شد. این حکم و حکم سایر متهمان ملی – مذهبی در دادگاه تجدید نظر معطل ماند و دستگاه قضایی نه وثیقه های تامین شده را آزاد کرد و نه احکام آنها را به اجرا گذاشت.

او در انتخابات مجلس ششم در سال 1378کاندیدای ائتلاف نیروهای ملی-مذهبی در تهران بود و بر اساس نتایج انتخابات در رتبه بیست‌وهشتم قرار گرفت و به مجلس راه یافت، اما پس از بازشماری آراء توسط شورای نگهبان وی از فهرست نامزدهای منتخب خارج شده و جای خود را به غلامعلی حداد عادل داد. 

علیرضا رجایی همچنین در دوران موسوم به بهار مطبوعات در سالهای ابتدایی پس از دوم خرداد1376در هیات تحریریه نشریات توقیف شده ایران فردا، جامعه، توس، خرداد، نشاط و عصر آزادگان حضور داشت و پس از آن هم در انتشارات گام نو به فعالیت‌های فرهنگی خود ادامه داد.

دومین بازداشت او چهارم اردیبهشت ماه سال 1390 رخ داد، به بهانه اجرای حکم دادگاه سال 1379 بدون حکم رسمی و با یورش یازده نفر از نیروهای امنیتی به منزلش. آقای رجایی در حالی بازداشت شد که بر اساس قانون، احکامی که بیش از ده سال از صدورشان گذشته باشد شامل مرور زمان می شوند. او بعد از بازداشت، مدت 58 روز را در سلول انفرادی گذراند و بعد از گذران دو ماه انفرادی، به بند 350 زندان اوین منتقل شد. او این بار، باقیمانده حبس پرونده سابقش را گذراند و می بایست در اردیبهشت ماه سال 1391 آزاد می شد. اما این بار به بهانه نوشتن نامه از داخل زندان و محکوم کردن انتخابات مجلس شورای اسلامی به تحمل چهار سال زندان دیگر محکوم شد. حکم جدید او هم در دادگاه بدوی و هم در دادگاه تجدیدنظر تایید شد.

اتهام جدید او، تهیه و امضای بیانیه عدم مشارکت در انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی بود. امضا کنندگان این بیانیه شرکت در انتخابات مجلس را کمک به جبهه استبداد ارزیابی کرده بودند و بر عدم شرکت خود در این انتخابات تاکید کرده بودند. بعد از این بیانی، علیرضا رجایی به انفرادی منتقل شد و مجداد تحت بازجویی های شدید قرار گرفت. او همچنین جزو 12 نفر زندانی مطبوعاتی و عقیدتی بود که در اعتراض به حمله نیروهای امنیتی به بند 350 زندان اوین و ضرب و شتم زندانیان در روز پنجشنبه 28 فروردین ماه امسال، ضمن صدور بیانیه ای دست به اعتصاب غذا زد تا حقوق تضییع شده زندانیان را یادآوری کند. آنها به دنبال درخواست گسترده مردم و شخصیت های بیرون از زندان اعتصاب غذای خود را شکستند.

علیرضا رجایی روز سوم آبان ماه ۱۳۹۴ پس از پایان یافتن دوران محکومیتش از زندان آزاد شد. 

پس از آزادی او  طی یک جراحی ۱۴ساعته چشم راست او تخلیه و بخشی از استخوان‌های فک او برداشته شد. او ۴ سال سخت را با عفونت و درد دندان  و فک در زندان گذرراند و با وجود آن٬ مجوز مرخصی یا اعزام به بیمارستان هرگز از سوی مسوولان زندان صادر نشد.  پس از آزادی اما بلافاصله پزشکان سرطان سینوس را تشخیص دادند٬ سرطانی که شاید در صورتی که زودتر به آن رسیدگی می‌شد٬ شکل نمی‌گرفت یا دست‌کم انقدر پیش‌رفته نمی‌شد.