از جمله کارهای پژوهشی و تصویری از کامیل احمدی، می‌توان به انتشار 8 کتاب و 3 فیلم مستند کوتاه اشاره کرد، که موضوعات آنها درباره ختنه زنان، ازدواج زودهنگام کودکان، ازدواج موقت، ازدواج سفید، حقوق دگرباشان، هویت و قومیت، و زباله‌گردی کودکان در تهران بوده است. کامیل احمدی همچنین پژوهش‌های مردم‌شناسانه‌ای را درباره تغییر هویت «ایزدی‌ها»، قتل‌های ناموسی، خودسوزی و خودکشی، جنسیت، کودکان و توانمندسازی انجام داده است.

این نویسنده و پژوهشگر ایرانی-بریتانیایی، در سال 1397 به پاس پژوهش‌ها و فعالیت‌هايش در حوزه آسیب‌های اجتماعی با تاکید بر «جنسيت» و «کودکان» و «اقلیت‌ها»، موفق به دریافت جایزه ادبيات و علوم انسانى بنياد جهانى صلح از دانشگاه جورج واشینگتن شد.

کامیل احمدی، 20 مرداد 1398 در ایران توسط «سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» و با حکم قضایی بازداشت شد. او پس از گذشت 100 روز بازداشت، در تاریخ ۲۷ آبان 1398 با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی و تا پایان مراحل دادرسی، از زندان اوین آزاد شد.

گزارشی که وبسایت «مشرق‌نیوز» وابسته به سپاه پاسداران علیه کامیل احمدی منتشر کرده، نشان می‌دهد که پژوهش‌های این محقق درباره «کودک همسری» و «حقوق زنان» در ایران از اصلی‌ترین دلایل بازداشت احمدی به‌شمار می‌رود. موضوعاتی که جزو خط‌قرمزهای نظام جمهوری اسلامی ایران محسوب می‌شود و در سال‌های اخیر، اساتید زیادی در حوزه علوم اجتماعی را به دلیل تحقیق روی این موضوعات احضار و بازداشت کرده‌اند.

سرانجام کامیل احمدی 23 آذر 1399 با حکم شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب اسلامی تهران به تحمل ۹ سال زندان و پرداخت ششصد هزار یورو جریمه محکوم شد. همزمان دولت بریتانیا با ابراز نگرانی شدید، خواستار توضیح بیشتر حکومت ایران درباره این حکم شده بود. 

اتهامات کامیل احمدی بر اساس حکم دادگاه انقلاب که او در سایت خود منتشر کرد؛ «همکاری با دولت متخاصم آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران»، «نگهداری یک عدد افشانه گاز اشک‌آور»، «نگهداری یک لیتر مشروبات الکلی خارجی» و «نگهداری یک عدد شوکر» شورک اعلام شد. آقای احمدی در ادامه نوشت که حکم زندان او «بهانه‌ای برای ارعاب و تحت فشار گذاشتن اندک تلاشگرانی بوده که در قامت فعالان مدنی، سمن‌ها و برخی از کارکنان دولتی تلاش می‌کنند.»

کامیل احمدی به شبکه تلویزیونی بی‌بی‌سی فارسی گفت که در دوره زندان، بازپرس ارشد پرونده به این دلیل که او کرد، سنی و دوتابعیتی بوده و روی مسائل حساس پژوهش می‌کرده، به او گفته: «تو خیلی خوش‌خوراکی» و در زندان تحت فشار روحی و شکنجه روانی قرار گرفته است.

این محقق حوزه اجتماعی، جلسات محاکمه خود در دادگاه انقلاب به ریاست «ابوالقاسم صلواتی» را نمایشی و غیرقانونی خواند و گفت که «پژوهش همسو با سند ۲۰۳۰ سازمان ملل» نیز از جمله اتهامات او بوده است. «سند 2030» که مدتی در ایران بحث‌برانگیز شده بود، بخشی از برنامه سازمان ملل متحد برای «توسعه پایدار» کشورهای عضو است، که رسانه‌ها و چهره‌های نزدیک به محافظه‌کاران در ایران، این سند را «توطئه برای نفوذ فرهنگی» می‌دانند.

کامیل احمدی 15 بهمن 1399 اعلام کرد که به صورت «غیرقانونی» و از راه کوهستان از ایران خارج شده است و به انگلستان رسیده است. او درباره تصمیم خود برای خروج از ایران نوشت که؛ «نمی‌توانستم نسبت به سرنوشت تنها فرزندم بی‌تفاوت باشم. ماندن من به این سیستم گفت‌وگوناپذیر رخصت می‌داد تا یک نفر دیگر را هم گروگان بگیرد.»